U bent hier: Home > Uitgebreide informatie (dwerg) Poedel > Gedrag en Levensruimte van de (dwerg) Poedel

Gedrag en Levensruimte van de
dwerg (Poedel)

Het is niet zo gemakkelijk om de Poedel objectief te bezien, omdat er nogal wat vooroordelen over zijn gedrag bestaan. Volgens sommigen heeft hij een nerveus karakter, anderen vinden dat hij veel blaft, weer anderen beweren dat alleen de grijze of alleen de abrikooskleurige Poedels nerveus zijn, maar de bruine en zwarte beslist niet, en dan zijn er ook nog mensen die volhouden dat de middenslaghondjes beslist niet nerveus zijn. Voor al deze beweringen bestaat geen enkele grondslag. Niet dat er onder de Poedels alleen maar foutloze honden zouden zijn, maar als er echte problemen met het gedrag bestaan, is het veel verstandiger om die in de foklijnen te zoeken waaruit de hond is ontstaan.

Een algemeen kenmerk van alle Poedels is dat ze in verhouding tot hun afmetingen ongemeen sterk zijn. Dat is dan ook een van de redenen waarom Poedels niet aan hun lot moeten worden overgelaten. Ongeacht hun grootte moeten ze leren zich in bepaalde situaties te gedragen. Zelfs de kleine Toypoedels kunnen een grote ravage aanrichten als men ze ongecontroleerd hun gang laat gaan. Poedels zijn bovendien te intelligent om ze niets te leren. Er wordt ook weleens gezegd dat ze graag hun tanden in iets of iemand zetten. Of dat nu uit vreugde of voor de grap is, het is beter ze vanaf het begin te ontmoedigen bij dit gedrag. Hoe eerder de Poedel leert dat dergelijk gedrag niet erg op prijs wordt gesteld door zijn baas, hoe minder gemakkelijk hij er een gewoonte van zal maken.

De trouw en de toewijding van een Poedel zijn ongetwijfeld zijn meest geroemde eigenschappen. Hij houdt er dan ook van om in zeer nauw contact met de mens samen te leven. Hij kan wat dat betreft zelfs wel wat opdringerig worden genoemd. De Poedel volgt de mensen met wie hij samenleeft overal en gaat altijd dicht in hun buurt zitten. Hij houdt hen dan bezitterig in de gaten, maar zal hen ook troosten als dat nodig is. Een Poedel is daarom uitermate geschikt om samen te leven met mensen die deze extra aandacht echt naar waarde weten te schatten. Als oplettend waarnemer weet een Poedel ook hoe de dag van zijn baas verloopt en hij past zich aan om daar maximaal plezier uit te halen. Als de baas thuiskomt, zit hij hem al op te wachten en enige tijd voor zijn baas opstaat, laat hij al van zich horen om wat aandacht of een aai te krijgen.

De Poedel is altijd in voor een spelletje. Vooral de Dwerg-en de Toypoedel hebben weinig ruimte nodig om eens lekker te ravotten. Achtervolgingen door het huis, trap op trap af, cirkeltjes rond de tafel draaien, alles wordt als even leuk ervaren. Dat neemt niet weg dat de Poedel net als andere honden ook geregeld eens flink moeten kunnen wandelen. Niets is zo leuk en noodzakelijk als vrij door het park of in het veld te rennen.

De leergierigheid van de Poedel mag niet worden misbruikt. Het leren moet altijd op ontspanning gericht blijven, anders voert het tot gedwongenheid bij de hond. Door zich direct bij het dagelijks leven van de mens aan te sluiten, is de verleiding groot om menselijke motieven in het gedrag van de Poedel te projecteren. Ook de kleinste Poedel is echter een echte hond.

Door zijn afmetingen is de Poedel een ideaal kameraadje voor kinderen. Hij volgt hen voortdurend en kan heel wat van hen verdragen zolang hij in zijn waarde wordt gelaten. Kinderen moeten wat dat betreft goed worden begeleid. Zij kunnen pas op latere leeftijd zelfstandig voor een hond zorgen en verantwoordelijk zijn.

De Poedel is trouwens niet vergeten dat zijn verre voorouders ook bewakingswerkzaamheden verrichtten. Het komt vaak voor dat hij tegen de ouders blaft als deze hun kinderen voor het een of ander bestraffend toespreken. Hij signaleert op dezelfde manier dat een onbekende het huis nadert, maar zal ook een bekende blaffend begroeten. Bij geluiden die hij niet thuis kan brengen, zal hij zeker aanslaan. Hem moet wel worden afgeleerd om te blaffen als hij alleen thuis wordt gelaten, want vooral de kleinere slagen kunnen dan zeer druk zijn. Die zijn trouwens ook wat meer geschikt voor het leven in de stad. De Dwerg- en Toypoedel zijn niet voor niets vooral in stedelijke gebieden veelgeziene honden. Maar, zoals gezegd, ook de kleine slagen hebben een sportieve inslag en rennen graag buiten vrij rond. Drie wandelingen per dag, waarvan één langere, zijn wel het minimum. Als stevige nakomelingen van werkhonden kunnen ze bovendien tegen weer en wind. De Grote en Middenslagpoedels zijn weliswaar vaak wat rustiger van tempera ment, maar hebben evengoed veel vrije beweging nodig. Zonder langere wandelingen, en als het even kan een tuin om rustig in rond te scharrelen, komen deze honden zowel lichamelijk als geestelijk onvoldoende aan hun trekken.

Vanwege de behoefte aan beweging ziet men tegenwoordig steeds meer Poedels aan behendigheidswedstrijden meedoen. Omdat ze graag leren en bewegen, is dat precies een kolfje naar hun hand. Het maakt daarbij beslist niet uit van welk slag ze zijn. Een ander aspect van de Poedel is dat hij van lekker eten houdt. Zijn lichaamsgewicht moet dus goed in de gaten worden gehouden, anders wordt hij te dik. Tijdens het eten moet erop worden gelet dat zijn oren niet in de etensbak hangen. Sommige eigenaars trekken daarom hun hond vlak voor het eten een bij de hiel doorgeknipte sok over het hoofd, zodat de oren daaronder opgeborgen zitten.

Als hij niet kinderachtig wordt behandeld, niet te veel eten krijgt, maar wel voldoende beweging, kan de Poedel een van de aangenaamste gezelschapshonden zijn.

Voor de aanschaf van een Poedel moet echter wel goed worden overwogen of men het op kan brengen om veel tijd en zorg in deze hond te steken. Zijn vacht vraagt immers ook heel wat aandacht. Verder moet hij met rust en kalmte worden aangepakt, en moet hij als een echte hond en als een huisgenoot worden behandeld. Alleen dan zal hij zich goed kunnen ontplooien.

bron: mijn hond, mijn vriend